بیماری نیوکاسل

بیماری نیوکاسل یک بیماری ویروسی واگیردار شایع در میان بسیاری از انواع
پرندگان است که

1.  دستگاه تنفسی،
2. دستگاه گوارشی،
3.  روده‌ای
4. و دستگاه عصبی

را درگیر می‌کند. این بیماری اولین بار در سال ۱۹۲۶ در نیوکاسل انگلستان تشخیص
داده شد.

نیوکاسل یکی از مهم‌ترین بیماری‌های پرندگانی است که به صورت صنعتی و متراکم
پرورش داده می‌شوند و گله‌های بسیاری از جوجه‌ها در صورت عدم واکسیناسیون با این
بیماری درگیر می‌شوند.

این بیماری در سال ۱۳۲۹ در ایران شناسایی شده‌است.

فیلم بیماری نیوکاسل

این فیلم رو یکی از دوستان پرورش دهنده تو تلگرام برامون فرستاده

نشانه‌ها و علائم بیماری نیوکاسل

علائم نیوکاسل با توجه به نوع ویروس، میزان سلامتی و سن پرنده و گونه میزبان
متفاوت است.

این علائم شامل نشانه‌های تنفسی همچون

1.  تنگی نفس و سرفه،

2.  نشانه‌های عصبی چون افسردگی،

3.  بی‌اشتهایی،

4.  افتادن بال‌ها و فلجی،

5. گیج خوردن سر و گردن،

6.  به دور خود چرخیدن،

7.  لرزش،

8.  تورم چشم و گلو،

9.  اسهال آبکی و سبز،

10.  و ناهنجاری و کاهش تخم در پرندگان ( تمام پرندگان شامل مرغ ، مرغابی ، بوقلمون + پرندگان وحشی مثل گنجیشک ، کبوتر ، قمری ، کلاغ و …)  تخم‌گذار می‌شود.

توصیه می شود از هم غذا شدن پرندگان مثل گنجیشک و کبوتر برای جلوگیری از انتقال بیماری جلوگیری شود

نشانه‌ها بسته به نوع ویروس متفاوت می‌باشد.

 بطور کلی سه سویه ازین ویروس نیوکاسل وجود دارد

1.  مزوژنیک

2. ولوژنیک

3.  لنتوژنیک.

راه انتقال بیماری نیوکاسل

این ویروس از راه مسمویت غذایی منتقل شده و انتقال از راه هوا یا آیروسل
معمولاً اتفاق نمیفتد.

این بیماری بین انسان و حیوان مشترک می‌باشد و می‌توان گفت کسانی که با این
پرندگان بیمار به نوعی در ارتباط می‌باشند قابل انتقال می‌باشد این ارتباط می‌تواند
به صورت مستقیم با پرندگان زینتی ویا فرآورده‌های طیورو حتی ترشحات و گوشت مرغ
انتقال یابد و این بیماری در انسان بصورت ریختن اشک از چشم بی خوابی، سر گیجه را از
علائم این بیماری دانست و در انسانها قابل درمان می‌باشد.

نشانه‌های کالبدشکافی بیماری نیوکاسل شامل :

1. تورم در مخاطات تنفسی،

2.  التهاب و خونریزی در مخاط دستگاه گوارش،

3.  وجود کیست‌های چرکی وکازیوس پنیری در مخاط نای و ترشحات اکسوداتیو در

   ابتدا و در طول نای بخصوص دوشاخه نای است.

درمان بیماری نیوکاسل

این بیماری مثل بیشتر بیماریهای ویروسی درمان دارویی نداشته و درمان فقط از روش پیشگیری می‌باشد.

واکسیناسیون بیماری نیوکاسل

واکسیناسیون با دو سویه B1 و لاسوتا انجام می‌شود.

پیشگیری از طریق مدیریت و بهداشت

• جوجه‌کشی: رعایت موارد زیر در

  جوجه‌کشی به طور کامل ضروری است:

• تأسیسات جوجه‌کشی باید از آشیانه‌ها، سالن‌های پرورش و تأسیسات کشتارگاه

  دور و مجزا باشد.

• آشیانه‌های پرورش جوجه باید از سایر آشیانه‌ها، جدا باشد.

• جدا‌کردن کارگران قسمت جوجه‌کشی از سایر بخش‌ها.

• پرورش مرغ‌های جوان باید در محلی کاملاً جدا، دور از آشیانه مرغ‌های مسن و

  در محیطی کاملاً بهداشتی انجام گیرد.

• از ورود هر نوع وسیله نقلیه به مزرعه پیش از ضدعفونی کامل آن جلوگیری شود.

• مرغ‌هایی که تلف شده‌اند، باید با دقت کامل و بدون آلودگی محیط اطراف

  سوزانده و نابود شوند.

• سالن‌های پرورش مرغ باید پیش از ریختن جوجه، شستشو و ضدعفونی شوند.

• باید از مواد ضدعفونی‌کننده و آهک در جلوی آشیانه‌ها و حتی‌الامکان در گذرگاه‌های مزرعه استفاده شود.

آشیانه‌های پرورش طیور

رعایت موارد زیر در آشیانه‌های پرورش طیور برای پیشگیری از بیماری نیوکاسل به طور کامل لازم است:

• از ورود هر نوع پرنده‌ به آشیانه جلوگیری شود.

• هنگام ورود کارگران به آشیانه، باید لباس آنها عوض و ضدعفونی شده باشد.

• جوجه‌های یک‌روزه باید از مراکز مطمئن و تأیید‌شده از سوی کارشناسانخریداری شوند.

• پرورش مرغ‌های جوان باید در محلی کاملاً جدا، دور از آشیانه مرغ‌های مسن و در محیطی کاملاً بهداشتی انجام گیرد.

• از ورود هر نوع وسیله نقلیه به مزرعه پیش از ضدعفونی کامل آن جلوگیری شود.

• مرغ‌هایی که تلف شده‌اند، باید با دقت کامل و بدون آلودگی محیط اطراف سوزانده و نابود شوند.

• سالن‌های پرورش طیور باید قبل از جوجه‌ریزی، شستشو و ضدعفونی شوند.

• باید از مواد ضدعفونی کننده و آهک در جلوی آشیانه‌ها و حتی‌الامکان در گذرگاه‌های مزرعه استفاده شود.

مبارزه و پیشگیری به وسیله واکسیناسیون

یکی از مؤثرترین راه‌های پیشگیری و مبارزه با شیوع بیماری نیوکاسل، استفاده از واکسن مخصوص است.

برای ایمن نمودن طیور در مقابل این بیماری از راه واکسیناسیون، دستور یا برنامه یکسانی وجود ندارد، بلکه در مناطق
مختلف با روش‌های خاصی صورت می‌گیرد.

برنامه واکسیناسیون جوجه‌ها باید با توجه به نوع آب و هوای منطقه، نوع واکسن و دستور دامپزشک باشد.

واکسن نیوکاسل دارای سویه‌هایB₁، لاسوتا، روغنی و کوماروف می باشد که در ایران بیشتر از سویه‌های B₁ و لاسوتا و روغنی به چهار طریق قطره چشمی، آشامیدنی، اسپری و تزریقی استفاده می‌گردد.

 برای اینکه واکسیناسیون بر علیه بیماری نیوکاسل مؤثر و دارای نتیجه مطلوب باشد رعایت نکات زیر الزامی می‌باشد:

1.  فاصله بین دو واکسیناسیون حداقل یک هفته باشد.

2.  واکسن تازه باشد و در نگهداری و حمل‌و‌نقل آن رعایت دستورات کارخانه سازنده به عمل آید (در دمای یخچال‌های معمولی نگهداری شود و هنگام حمل‌و‌نقل در ظروف سر‌بسته محتوی یخ باشد).

3.  ظروف محتوی واکسن نباید در معرض مستقیم نور آفتاب قرار گیرند.

4. ظروفی که در آنها واکسن می‌ریزند نباید 3 تا 4 روز قبل از آن به مواد ضدعفونی‌کننده آغشته شده باشند.

5.  برای رقیق‌نمودن واکسن و یا مصرف آن به فرم خوراکی نباید از آب‌های کلردار یا محتوی سایر مواد ضدعفونی‌کننده استفادهگردد.

6.  گله‌ای که مورد واکسیناسیون قرار می‌گیرد بایستی کاملاً سالم باشد و از واکسینه‌نمودن طیور غیر‌سالم و بیماری خودداری گردد.

7. بلافاصله بعد از واکسیناسیون به مدت 48-24 ساعت همواره با آب می‌باید آنتی‌بیوتیک داد و دمای سالن را بین 2 تا 3 درجه سانتی‌گراد بالا برد.

8. واکسن آماده شده در ظروف را حداکثر به مدت 2-1 ساعت بایستی مصرف نمود.

https://t.me/joinchat/AAAAAEHFnHBfy1rzY6MGtA

لینک عضویت تلگرام

https://t.me/M_BOMI